Kinderrechten in Nederland verslechterd: ‘Zorgen over kansen kind’

Van de tweede plek op de wereldranglijst, naar plek 13. Nederland gaat veel minder goed om met de rechten van kinderen, volgens de internationale kinderrechtenorganisatie KidsRights.

De organisatie heeft vandaag een nieuwe zogenoemde KidsRights Index gepubliceerd. Op de index staan 163 landen. De jaarlijkse ranglijst geeft weer hoe kinderrechten wereldwijd worden nageleefd en hoe landen zich inzetten om de rechten van kinderen te verbeteren.

De daling van Nederland komt vooral door de beoordeling die Nederland kreeg van het Kinderrechtencomité van de Verenigde Naties. Zo presteert Nederland minder goed op twee van de zeven punten waar op beoordeeld wordt: faciliterende wetgeving en beschikbaar budget.

Kinderen in armoede
Oprichter Marc Dullaert van KidsRights: “We maken ons zorgen over kinderen in Nederland die in armoede leven en over bezuinigingen die ook gevolgen hebben voor gezinnen met een minimuminkomen. 390.000 kinderen leven onder de armoedegrens. Als Nederland niet beter z’n best doet, geven ouders armoede door aan kinderen en hebben ze geen echte toekomst.”

Volgens Dullaert doen landen te weinig om kinderparticipatie te stimuleren: “Niet één van de 163 landen boekte op dit punt de hoogst mogelijke score. Dat betekent dat de standpunten van de 2,2 miljard kinderen in de wereld onvoldoende worden meegewogen bij kwesties die hen direct aangaan.”

Noorwegen op 1
Noorwegen is voor het tweede opeenvolgende jaar lijstaanvoerder. In de top 10 staan verder ook Zwitserland, Finland, Portugal, Ierland, IJsland en Slowakije.

Bron: http://www.rtlnieuws.nl/nederland/kinderrechten-nederland-verslechterd-zorgen-over-kansen-kind

Staatsschuld loopt op van 250 naar 466 miljard, in 9 jaar

De kredietcrisis, en daarna de Europese schuldencrisis, heeft de Nederlandse schatkist geen goed gedaan. Binnen een decenium loopt de schuldenlast op met 216 miljard euro, 12.700 euro per inwoner.

Bij de start van het kabinet Bos/Balkenende in februari 2007 lag de staatsschuld nog op slechts 250 miljard euro. Onder minister van financien Wouter Bos steeg de staatsschuld daarna in 3 jaar al met 100 miljard euro. Maar ook in de jaren daarna, is ondanks forse bezuinigen, de staatsschuld flink opgelopen.

Schuld stijgt verder
De Nederlandse overheidsschuld blijft ook de komende jaren alsmaar verder stijgen. In 2016 is de overheidsschuld bijvoorbeeld een kwart hoger in 2010. Sinds het einde van de kredietcrisis is onze schuld alweer met ruim 100 miljard euro opgelopen. Vooral de miljarden die in Europa gepompt worden, tellen flink mee, maar ook recessie in Nederland is niet goed voor de staatskas.

De totale overheidsschuld bedraagt eind volgend jaar 466 miljard euro. Omgerekend is dat 27.000 euro per Nederlander.

Vijf jaar geleden had iedere Nederlander nog ‘maar’ een schuld van 22.000 euro. Dat in de crisisjaren de overheidsschuld hard is opgelopen, is te zien in onderstaande tabel.

De schuld in miljarden euro’s:

2007: 250
2008: 347
2009: 350
2010: 373
2011: 394
2012: 426
2013: 440
2014: 450
2015: 458
2016: 466

Europese normen
De Nederlandse overheid krijgt het tegenwoordig wel voor elkaar om het jaarlijkse tekort onder de 3 procent te houden, maar de staatsschuld is wel te hoog ten opzichte van onze economie. Begin 2007 lag de staatsschuld nog op slechts 47% van het Bruto Nationaal Produkt, nu ligt de schuld ruim boven de 60% van het BNP, de maximum grens van de Eurozone. De schuld ligt zelfs boven de 70% van het BNP.

Bron: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/staatsschuld-loopt-op-van-250-naar-466-miljard-9-jaar

600.000 Nederlanders leven al jaren in armoede.

De helft van de mensen die arm zijn in Nederland, is dat al heel lang. “Eenmaal arm betekent vaak blijvend arm”, constateren onderzoekers van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).

Het SCP publiceert vandaag een nieuw, groot rapport over armoede in Nederland. De conclusies zijn hard: bijna 600.000 Nederlanders verkeren al drie jaar of langer in armoede. Dat is bijna twee keer zoveel als bij eerdere tellingen.

Langdurige armoede is een veel groter probleem dan vaak wordt aangenomen, schrijven de onderzoekers. Ze hebben verspreid over een langere periode gekeken of mensen drie jaar op rij onder de armoedegrens verkeerden.

Economische crisis
Het deel van de bevolking dat in armoede leeft, is sinds het begin van de economische crisis flink toegenomen. In 2007 ging het om minder dan 850.000 personen. In 2013 was dat opgelopen tot ruim 1,25 miljoen mensen.

Het SCP legt de armoedegrens voor een alleenstaande bij een besteedbaar inkomen van net iets meer dan 1000 euro per maand. Voor grotere huishoudens ligt de grens hoger.

“Snel ingrijpen is cruciaal”, stelt onderzoeker Stella Hofs. Hoe langer mensen arm zijn, hoe moeilijker het volgens haar wordt uit die situatie te komen. Het hebben van werk is daarvoor geen garantie. Wel helpt meer persoonlijke begeleiding. Van de mensen die het wel lukt om armoede te boven te komen, valt veel weer terug in de oude situatie. Na vijf jaar is ruim 40 procent weer terug bij af.

Geld vrijgemaakt
Staatssecretaris Jetta Klijnsma (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) stelt dat het rapport laat zien ‘hoe stevig de economische crisis ons heeft geraakt in de periode tot 2013’. Voor mensen met lage inkomens is geld vrijgemaakt en zijn regelingen aangepast. Daardoor stijgt de koopkracht van werkenden met een inkomen rond het minimumloon dit jaar het meest, namelijk 5,8 procent, aldus de staatssecretaris. Daarnaast is jaarlijks 100 miljoen euro beschikbaar voor armoedebestrijding en schuldenbeleid.

Bron: http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/600000-nederlanders-leven-al-jaren-armoede

Er zijn weer nieuwe cijfers bekend, ditmaal over het stijgende aantal daklozen. Na het rapport vorige week over de langdurige armoede in Nederland, laat dit rapport weer zien dat het helemaal niet zo goed gaat in Nederland. Schrikbarend genoeg is er sinds 2009 een stijging van 74% voor het aantal daklozen in Nederland, maar waarschijnlijk ligt dat allemaal aan de crisis, zoals Jetta Klijnsma regelmatig als standaard antwoord heeft. Volgens haar ook de reden van de stijgende langdurige armoede en de groei van kinderen die in armoede leven.

31.000 daklozen
Terug naar de daklozen, een aantal weken geleden schreef ik al een bericht over dakloze gezinnen in Limburg. Volgens Maatschappelijke Opvang Moveoo zijn er in Limburg namelijk 76 gezinnen die niet terecht kunnen in een opvang. Naar aanleiding van het bericht over de groei van daklozen besloot ik er eens wat meer over op te zoeken. Zo heb ik naar de cijfers gezocht van het aantal uithuiszettingen in Nederland in 2015, nergens is hier iets over te vinden. Ik vraag me namelijk af hoe exact deze nieuwe cijfers van het CBS namelijk zijn. Worden hier ook de dakloze gezinnen meegenomen die een slaapplaats bij familie of vrienden hebben door een uithuiszetting? Zijn de dakloze kinderen erbij geteld en wat verstaat het CBS precies onder dakloos?

dakloze gezinnen in Nederland

Rapport CBS
Laten we het rapport van het CBS eens onder de loep nemen, als eerste het begrip dakloos. Dit is volgens het CBS iemand die dakloos is:

‘Dit onderzoek richt zich op de populatie feitelijk daklozen tussen de 18 en 65 jaar. Dit zijn mensen die slapen in de open lucht, in overdekte openbare ruimten, zoals portieken, fietsenstallingen, stations, winkelcentra of een auto, of binnen slapen in passantenverblijven van de maatschappelijke opvang en eendaagse noodopvang, of op niet-structurele basis bij vrienden, kennissen of familie, zonder vaste verblijfplaats.’

We kunnen nu dus wel vaststellen dat dakloze kinderen er niet bij zijn geteld. Of de ouders uit de gezinnen er wel bij zijn geteld is nog maar de vraag, wat wordt verstaan onder structureel volgens het CBS? Ook wordt duidelijk dat het gaat om een schatting, naar aanleiding van een drietal registers van daklozen. De drie registers waaruit het CBS haar aantal heeft afgeleid zijn:

Het BRP en de lijst mensen die volgens hun verblijven in een nacht of daklozenopvang.
Een lijst van bijstandsgerechtigden die volgens het bijstandsregister dakloos zijn.
Een selectie van daklozen uit het Landelijk Alcohol en Drugs Informatiesysteem
We kunnen er dus wel van uitgaan dat deze cijfers wederom uit de losse pols van het CBS komen.

Onderzoek Trimbos
Een ander onderzoek wat ik tegenkwam was er een met schrikbarende cijfers. Het Trimbos heeft in opdracht van staatssecretaris van Rijn een onderzoek gedaan naar gezinnen in de maatschappelijke opvang. Ook dit onderzoek is niet compleet, maar zelfs de cijfers die er incompleet uit komen liegen er niet om. Dit rapport is op 22-12-2015 verschenen.

Dit onderzoek richt zich dus specifiek op dakloze gezinnen, hieronder wordt verstaan dat het een huishouden is met minstens één volwassene en één minderjarige. Hoe worden deze gezinnen in hun gemeenten opgevangen, om hoeveel gaat het, verblijven kinderen bij verslaafden in dezelfde ruimte in een nachtopvang etc. Kanttekening bij dit onderzoek is dat er vragenlijsten zijn gestuurd naar centrumgemeenten en opvanginstellingen. Slechts 59% van de opvanginstellingen heeft het formulier terug gestuurd. Het Leger Des Heils, heeft het formulier niet teruggestuurd, terwijl dit een van de grootste aanbieders van maatschappelijke opvang is. Aan het onderzoek deden 37 centrumgemeenten mee. Onder alle tabellen staat dan ook dat dit de minimumschatting is en dat het ware aantal waarschijnlijk hoger ligt.

Ik zal jullie alle rompslomp erom heen besparen en gewoon gelijk met de cijfers komen:

874 gezinnen in Nederland zijn dakloos
1429 minderjarige kinderen verblijven in een maatschappelijk opvang als gevolg van een uithuiszetting
21% geeft aan dat het voorkomt dat gezinnen niet toegelaten worden tot de maatschappelijke opvang
33% geeft aan dat de opvangcapaciteit onvoldoende is
28% van de gemeenten geeft aan dat er geen sprake is van fysieke scheiding tussen de daklozenopvang en gezinsopvang, bij de maatschappelijke opvang is dit 35%
63% van de gemeenten en 59% van de maatschappelijke opvangen is het eens met de stelling dat een dakloos gezin onder geen beding op straat komt te staan en dat er altijd gezocht wordt naar en passende oplossing, toch is bij de gemeenten nog 13% het hiermee oneens en bij de maatschappelijke opvang is dit 24%
Met de stelling of er voldoende woningen beschikbaar zijn in de opvang voor gezinnen is slechts 27% van de gemeenten het eens en 12% van de maatschappelijk opvang
Met de stelling of er ten aanzien van de opvang van dakloze gezinnen is afgestemd op het Jeugdwet-beleid voor multi-probleemgezinnen en er dus een integraal Wmo-jeugdwet is, is 23% van de gemeenten het ermee eens en 12% van de opvang
Met de stelling gezinnen met kinderen verblijven niet in dezelfde ruimte als dakloze mensen met psychiatrische- of verslavingsproblemen is 10% van de gemeenten het oneens en 18% van de maatschappelijke opvang
Naar gemiddelde verblijft een gezin zo’n 8,3 maanden in een maatschappelijke opvang, variërend van 3 tot 29 maanden
Minimaal 900 dakloze gezinnen in Nederland
Hieruit kunnen we dus concluderen dat er nog veel mis is met de opvang van gezinnen die dakloos worden. Uit het rapport blijkt dat vrijwel iedereen aangeeft dat er een tekort is aan opvang. Hierdoor ontstaan dan weer andere problemen zoals het verblijf van kinderen in dezelfde ruimten als daklozen met psychiatrische of verslavingsproblemen. Ook wordt er aangegeven dat er een groot tekort is aan geschikte en betaalbare woningen voor daklozen gezinnen, waardoor ouders en kinderen onnodig lang in een opvang zitten.

dakloze gezinnen in nederland

Dit onderzoek is alleen gedaan naar aanleiding van gezinnen die in een opvang verblijven en ondersteuning krijgen bij opvang vanuit de gemeenten. Gezinnen die dakloos worden en onderdak krijgen bij familie of vrienden zijn niet meegenomen in dit onderzoek. Dit zijn dus minimale cijfers, omdat niet alle centrumgemeenten en maatschappelijke opvangen hebben meegewerkt en niet alle vragenformulieren compleet ingeleverd zijn geretourneerd. De daadwerkelijke cijfers zijn dus een stuk hoger.

Falend beleid
Ik denk niet dat ik hier nog enkele toelichting aan hoef te geven. Ieder mens die zonder eigen huis en haard leeft is er een teveel. Mark Rutte vind dat in Nederland de term armoede niet van toepassing is. In Nederland hoeft niemand op straat te leven. Uit deze cijfers blijkt maar weer dat er daadwerkelijk gezinnen op straat leven, omdat ze buiten de boot vallen. Minimaal 1400 kinderen leven in Nederland zonder een eigen huis, zonder een eigen slaapkamer, zonder hun eigen speelgoed. Een aantal van deze kinderen moet leven tussen daklozen met ernstige persoonlijke problemen, omdat ze anders noodgedwongen op straat slapen. Hier horen we onze minister-president niet over. Noch horen we hier de mainstream media over. Hoewel dit rapport al een aantal maanden uit is wordt hier geen aandacht aan besteed.

Het aantal daklozen is stijgende, mensen blijven steeds langer in de armoede zitten, het aantal daklozen gezinnen is stijgende en het aantal kinderen dat opgroeit in armoede neemt alleen maar toe. Het is duidelijk dat er iets mis gaat in de aanpak van deze regering, het wordt tijd dat ze dit zelf ook eens gaan inzien, voor al die dakloze kinderen.

Bron: https://jdreport.com/hopsa-gewoon-omdat-het-kan-minimaal-900-dakloze-gezinnen-in-nederland/

Aantal daklozen neemt flink toe

Het aantal daklozen in Nederland neemt weer toe: 31.000 mensen hebben geen vaste plek om te wonen. Twee jaar geleden waren dat er nog 25.000, toen werd nog gesproken van een afname.

Vandaag publiceert het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) de nieuwste daklozencijfers. Onder dakloos verstaat het CBS iedereen die geen vaste woon of verblijfplaats heeft en dus op straat slaapt, in de opvang of bij vrienden of familie.

Geen illegalen
In de cijfers zijn alleen inwoners van Nederland meegenomen. “Dus er zitten geen illegalen of uitgeprocedeerden bij”, legt Jan Latten van het CBS uit.

Over het algemeen neemt het aantal daklozen al langer toe. Zes jaar geleden waren nog 18.000 dakloos – nu is dat dus 74 procent meer. Latten kan geen oorzaak aanwijzen van de stijging. “Maar we zien wel dat het parallel loopt met de crisis.” Vooral in de periode 2009-2012 nam het aantal flink toe (tot 27.000), de laatste twee jaar was de stijging minder fors.

Ook opvanglocaties kunnen niet direct verklaren waarom het aantal blijft stijgen. Het Leger des Heils en de Federatie Opvang geven aan dat het vinden van goedkope woningen op dit moment het grootste probleem is.

Veel allochtonen
Uit de cijfers van het CBS blijkt verder dat er de afgelopen jaren vooral veel niet-westerse allochtone daklozen bij zijn gekomen: van 6500 in 2009 naar 13.000 nu. Dat is een verdubbeling. Het merendeel van deze allochtonen verblijft in de grote steden, dat is anders bij autochtone daklozen: van hen verblijft minder dan een op de drie in de grote stad.

Net als in alle voorgaande jaren zijn daklozen vooral mannen. Bijna een op de vijf daklozen (5700) is een vrouw. Dakloze vrouwen zijn relatief jonger dan dakloze mannen en zij verblijven ook vaker in een van de vier grote steden.

Bron: http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/aantal-daklozen-neemt-flink-toe

Verschil tussen arm en rijk in stad groeit

DEN HAAG – De rijken worden rijker en de armen ook. Dat is de situatie in Nederlandse steden. Maar het verschil tussen arm en rijk groeit, want de top groeit sneller dan de onderkant. Dat blijkt uit een onderzoek dat het Planbureau voor de Leefomgeving dinsdag naar buiten heeft gebracht.

Het verschil tussen de hoogste en de laagste inkomens in de steden is in de afgelopen jaren met 3,5 procent gegroeid. Voor heel Nederland is dat 3 procent.

Vergeleken met andere landen valt dat overigens mee. Alleen in Scandinavië bleven arm en rijk dichter bij elkaar. De kloof nam het hardst toe in Amsterdam. Het verschil tussen rijk en arm groeide daar met ruim 4 procent.

Motor van economie
Volgens het Planbureau zijn de steden “de motoren van de Nederlandse economie”. Het aantal banen in de steden is in de laatste 25 jaar toegenomen met 30 procent. “Daarbuiten was dat 20 procent.”

De meeste hoogbetaalde banen zijn in de steden te vinden. Maar mensen met een laag inkomen profiteren mee. Wie een baan heeft waar weinig opleiding voor nodig is, verdient in Amsterdam bijvoorbeeld 4,5 procent meer dan buiten de steden.

Rotterdam ingehaald
Het bureau keek ook welke steden de laatste jaren het meest profiteren van de banengroei. In 1980 werkten de meesten mensen in Rotterdam en omgeving, omdat daar de haven te vinden is. ‘Groot-Rijnmond’ is sindsdien ingehaald door Amsterdam en Utrecht.

Die steden hebben veel zakelijke dienstverlening, zoals adviesbureaus, banken en ICT. In die sector zijn veel banen gecreëerd.

Bron: http://www.telegraaf.nl/dft/nieuws_dft/25342851/__Verschil_tussen_arm_en_rijk_in_stad_groeit__.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=referral&utm_campaign=facebook

Daklozen zoeken het bos op

AMSTERDAM – Door de onverminderde groei van het aantal daklozen en het gebrek aan opvang, voelen steeds meer dak- en thuislozen zich genoodzaakt om te overleven in het bos en andere buitengebieden.

Het aantal daklozen stijgt fors harder dan het aantal opvangplaatsen, waardoor zij met name grote steden vaak niet opgevangen kunnen worden. Natuurorganisaties en de Federatie Opvang merken dat daardoor het buitengebied vaker wordt opgezocht. Exacte cijfers zijn er niet, omdat deze aantallen moeilijk te meten zijn.

In bossen en bijvoorbeeld duinen is het rustig, relatief veilig en er is voldoende plaats om een provisorisch huisje te bouwen. Boswachters zijn daar allerminst gelukkig mee. Kamperen tussen de bomen is verboden, omdat de natuur wordt aangetast en dieren opgeschrikt.

Bron: http://www.telegraaf.nl/binnenland/25891337/__Daklozen_zoeken_het_bos_op__.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=referral&utm_campaign=facebook

Armoede in Europa neemt toe sinds economische crisis

De armoede in de EU is sinds het begin van de economische en financiële crisis voor het eerst in jaren terug toegenomen. Dat constateert de Internationale Arbeidsorganisatie. In rijkere landen hebben wel meer mensen werk dan in ontwikkelingslanden, maar dat voorkomt niet dat ze in armoede belanden, aldus de ILO.

De Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) stelt vast dat in 2012 wereldwijd meer dan 300 miljoen mensen in rijke landen in armoede leefden. Armoede wordt in dit geval gedefinieerd als een inkomen dat minder dan 60 procent van het mediane inkomen in een regio bedraagt. (De mediaan is de grens waar 50 procent van de inkomens onder liggen en 50 procent erboven). “In ontwikkelde landen waar goede banen schaars zijn, groeit de angst onder gezinnen in de middenklasse dat ze niet in staat zullen zijn hun inkomenspositie te handhaven”, zegt de ILO.

Het rapport World Employment and Social Outlook 2016 constateert daarnaast dat de relatieve armoede ook in ontwikkelingslanden stijgt. Meer dan 36 procent van bevolking in opkomende economieën en ontwikkelingslanden heeft een inkomen van minder dan 3,10 dollar koopkrachtpariteit, dit is de koopkracht in verhouding tot de kosten van het levensonderhoud in verschillende landen. Het wereldwijde gebrek aan passend werk en de verslechterende economie in een aantal regio’s dreigt tientallen jaren armoedebestrijding teniet te doen, zegt de arbeidsorganisatie.

Om extreme en gematigde armoede uit te roeien tegen 2030, zijn in de komende vijftien jaar 600 miljard dollar investeringen per jaar nodig. Hardnekkige armoede kan volgens het rapport niet opgelost worden met uitkeringen alleen. Er zijn ook meer en betere banen nodig om dit te bereiken.

“Als we de ontwikkelingsagenda voor 2030 serieus nemen, moeten we inzetten op kwaliteit van banen in alle landen”, zei Guy Ryder, directeur van de ILO, bij de presentatie van het jaarrapport. De ILO schat dat bijna een derde van de extreem of gematigd armen in ontwikkelingslanden werk heeft. Deze werkenden zijn echter zeer kwetsbaar: soms worden ze niet betaald, ze doen laaggeschoold werk en kunnen meestal niet terugvallen op sociale zekerheidsvoorzieningen.

Bron: http://stopdebankiers.eu/armoede-in-europa-neemt-toe-sinds-economische-crisis/

Zwemdiploma’s: moeten we die niet verplicht maken?

De 12-jarige Ousmane Kone die dit weekend overleed tijdens een teamuitje met zijn voetbalteam, had geen zwemdiploma. De jongen verdronk in het waterpark Beldert Beach. Ousmane was samen met zijn vriendjes aan het spelen toen hij plots na een uur verdween. Zijn lichaam werd gevonden op de bodem van het meer.

Code rood
”We kregen een melding dat een jongen werd vermist die niet beschikte over zwemdiploma’s. Toen was het meteen code rood”, liet Patrick Janssen, eigenaar van het waterpark, weten aan het AD.

Ousmane woonde een paar jaar in Nederland en heeft nooit een zwemdiploma gehaald. Dat hoeft ook niet, want in ons waterrijke land is een zwemdiploma niet verplicht. De discussie barst nu los: waarom niet? Water is overal om ons heen en een (levensgevaarlijk) ongeluk zit vaak in een klein hoekje.

Groeiend probleem
”Als inderdaad bekend was dat hij geen diploma’s had, dan hadden we dat graag willen weten”, aldus Janssen. ”Het is een groeiend probleem dat kinderen uit andere culturen verdrinken. Ze willen meezwemmen met hun vriendjes, maar zijn zich niet bewust van de risico’s.”

Wij vinden dat zwemlessen weer via de scholen moeten gaan lopen zodat ieder kind zijn zwemdiploma kan halen.

Bron: http://www.telegraaf.nl/vrouw/actueel/25941123/__Zwemdiploma_s__moeten_we_die_niet_verplicht_maken___.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=referral&utm_campaign=facebook

‘Dit kan echt iedereen overkomen’
Voedselbank Een welvarend leven, goede baan, fijn huis – en ineens sta je in de rij bij de voedselbank. Door pech, dubbele lasten, een faillissement. „Ik fiets vaak huilend hier naartoe, nog steeds in ongeloof dat ik deze hulp nodig heb.”

Bron: NRC http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/11/06/dit-kan-echt-iedereen-overkomen-1553238

Gebruik de oranje donatie knop om direct te doneren
Donatie